Momentopname Bernard Sercu

Bernard Sercu, °1953

Leraar schilder- en tekenkunst aan SABK Ieper
Toonde de voorbije jaren werk in: Huize St. Bonaventura (Gent) en Kunstkamers De Queeste (Abele).

Bekijk enkele werken.

In het begin werkte ik met potlood op papier.
Daarbij gumde ik bijna net zoveel als ik tekende. Bij het gummen verdwenen niet alleen de getekende lijnen. Hier en daar kwamen de vezels van het papier los.
De gladde, onaantastbare structuur van het wit, een wollige tastbare huid.
Na het vele gummen bleven, als grenspalen in een landschap, de lijnen over. De tekening werd afgebakende uitgestrektheid.
In de werkplaats van mijn vader tekende ik kandelaars en andere objecten, met een door de tijd aangetast oppervlak.
De lijnen waren de grenzen die de materie benoemden, vorm gaven.
Tot dan had tekenen vooral te maken met aandachtige waarneming en een nauwkeurige weergave.
In de abstracte werken heb ik de relaties lijn/vlak/materie verder onderzocht in verhouding tot kleur, tonaliteit en schilderwijze. Bij de verschillende technieken en materialen, zowel grafisch als picturaal, vind je deze terug.

Eenmalig ontwikkelde ik ruimtelijk werk: lijnsculpturen.

Bij de ontdekking van de schildertoets, het aanbrengen van lijnen en vlakken, speelde de materie een belangrijke rol. De groeisporen in verschillende materialen als hout, steen, linnen en karton leerden mij over het belang van de wijze waarop de verf kan worden aangebracht. Verschillende materialen – inkt, verf op waterbasis en verf op oliebasis – reageren anders op hout, linnen en karton.
Bij het gelaagd schilderen met olieverf op canvas ontstaat er een relatie tussen de textuur van de onderliggende laag en de oppervlaktelaag.
Bij de werken op hout gaat de oppervlaktelaag een verhouding aan met de structuur van de drager.
Verf en kleur verhullen of onthullen materie.
Met krassen of lineaire uitsparingen in de verfhuid bewerkte ik in lagen geschilderde vlakken.

De motieven die ik teken, snij en schilder, zijn geïnspireerd op de waarneming van mijn leefomgeving o.a. de plankenvloer in het atelier, het tuinpad, de bomenrij rond de vijver.
Daarnaast hanteer ik de verhouding van de gulden snede en een rasterpatroon met vaste verhoudingen.
Titels zijn een talige poging om greep te krijgen op het onzegbare, het achterliggende. Zo hoop ik voor de toeschouwer die naar niet-visuele zingeving op zoek is, het werk toegankelijker te maken.

Etienne van Doorslaer en Dan Van Severen leerden mij hoe de zuiver plastische weergave van de ervaring met de werkelijkheid een beeldtaal oplevert waarin de lijn, het vlak en de materie, de schildergrond en de schildertoets, een harmonisch geheel vormen.
In het werk van bovenvernoemde kunstenaars doen deze bouwstenen van het beeld een sublieme spanning ontstaan.
De zuiver beeldende weergave van de werkelijkheid beperkt de werkelijkheidsbeleving niet, maar leidt naar het wezenlijke van de waarneming.
Wezenlijk is de wijze waarop je omgaat met wat je ziet/ervaart.

Zo is schilderen voor mij een groei- en leerproces om alsmaar dichter te komen bij de ervaring van de werkelijkheid.
Met mijn werk wil ik deze ervaring delen en meedelen.

Bernard Sercu